De beoefening

Usui Shiki Ryoho kan worden beschreven als een heelkunst, in die zin dat de beoefening is voortgekomen uit de behoefte aan een antwoord op een elementaire menselijke vraag in een bepaalde tijd. Mikao Usui formuleerde die vraag als volgt: “Hoe kon Jezus genezen?” Na tientallen jaren Reiki te hebben beoefend, zouden we de vraag kunnen herformuleren als: “Hoe kan eenieder van ons ons individuele lijden helen terwijl we een bijdrage leveren aan de evolutie van de mensheid?” Het systeem bleef zich ontwikkelen via Chujiro Hayashi, die de beoefening beïnvloedde omdat hij een medische opleiding had. In de Japanse cultuur omvatte helen van nature al meer dan alleen het fysieke lichaam.

Hawayo Takata was een begenadigd beoefenaar en student. Haar totale overgave aan de beoefening en haar rotsvaste vertrouwen in hoe de Reiki-energie in haar, de studenten en cliënten werkte, maakten het mogelijk dat het systeem, door de maatschappelijke revolutie die na de Tweede Wereldoorlog plaatsvond, werd getest in de context van een andere cultuur, en op duizenden individuen. Toen zij dit systeem van beoefening in de jaren zeventig aan haar groep masters overhandigde, verspreidden zij de beoefening, deze Japanse heelkunst, op hun beurt over de hele wereld. Het woord “kunst” wijst erop dat de beoefening een manier van leven wordt en niet slechts een vaardigheid is die alleen bij behoefte wordt toegepast. De waarde die de student ontvangt, correleert rechtstreeks met de mate van dagelijkse beoefening op zichzelf en anderen, de mentale en spirituele lessen van de vijf Leefregels en de overgave aan Reiki, de energie, die het individu duidelijker op één lijn brengt met het authentieke Zelf. Bij de beoefening van de Leefregels (of Principes) van Reiki roepen zelfreflectie en bewuste keuze de studenten terug naar hun ware zelf. De heelkunst wordt aldus onderdeel van het weefsel van hun leven. De student creëert bewust een gebalanceerde manier van leven en van in relatie staan tot het zelf, andere mensen en de aarde met al haar levende wezens.

Als Lineage Bearer heeft Phyllis Lei Furumoto de beoefening gebracht naar het niveau van een wereldwijde gemeenschap met veel verschillende lagen van beoefening. Uit Reiki dat als volkskunst wordt onderwezen (het behandelen van familieleden en vrienden), kan de roep om een professionele beoefening ontstaan. Deze ontwikkeling vraagt om een zorgvuldige voorbereiding.

Op dit moment voegen medische behandelingen en helende volkskunsten zich samen om de menselijke wens van optimale fysieke, energetische en spirituele gezondheid te ondersteunen. Voor de beginnende Reikistudent is er de volkskunst: Reiki in de eerste plaats voor het zelf. Bij de student die zich naar een publieke beoefening beweegt (het behandelen van mensen buiten de kring van familieleden en vrienden), vindt de behandeling in een daarvoor ingerichte praktijkruimte plaats. Er wordt geld uitgewisseld voor behandelingen en Reiki wordt een behandelwijze. Naarmate de publieke beoefenaar meer geschoold en ervarener wordt, kan de beoefenaar door gezondheidsinstellingen worden ingehuurd, zoals ziekenhuizen, hospices of behandelcentra voor speciale aandoeningen, zoals drugs- en alcoholverslavingen.

Op het moment van schrijven zijn er professionele trainingen en educatieve programma’s voor beoefenaren aan het ontstaan. Dit is de nieuwe uitdaging voor de Reikibeoefening: de volheid van de volkskunstbeoefening behouden terwijl we Reiki publiek beoefenen binnen de verplichte kaders van andere genezende modaliteiten. Hiervoor is het nodig dat de student/beoefenaar en het publiek Reiki zien als een manier om heelheid op alle niveaus van de mens te herstellen. De inspiratie van Mikao Usui, de wens van Chujiro Hayashi om te “helen” in plaats van te “repareren”, en het rotsvaste vertrouwen van Hawayo Takata vormen onze nalatenschap bij deze volgende stap van de beoefening.